Χρηστος Μανωλαχης

Στην αρχή, υπήρχε η Βούληση. Μοναδική, ενιαία, άχρονη κι άπειρη. Καθώς ο κόσμος δημιουργήθηκε, μέσα στο χρόνο και στο χώρο η Βούληση εκδηλώθηκε σαν παράσταση και έτσι αντικειμενοποιήθηκε: έγινε, δηλαδή, ένα αντικείμενο. Στην αρχή, σε ένα κατώτερο επίπεδο, έγινε στοιχείο και απλή ανόργανη ύλη. Στη συνέχεια, σε ολοένα και ανώτερα επίπεδα, άρχισε να αντικειμενοποιείται σε πιο σύνθετες μορφές.  Aπό την πάλη των κατώτερων φαινομένων, προκύπτει το ανώτερο φαινόμενο το οποίο έχει ως τέρμα του, το σημείο αφετηρίας ενός καινούριου σταδίου και αυτό συνεχίζεται επ’ άπειρον  (σελ. 186, 210). Έτσι δημιουργήθηκε και η ζωή και με τον ίδιο τρόπο έφτασε στο ανώτερο επίπεδο της: τον άνθρωπο. Καθετί λοιπόν στον κόσμο είναι βούληση και αντικειμενοποίηση αυτής σε διάφορα επίπεδα (κατώτερα και ανώτερα). Η Βούληση είναι  έξω από το χρόνο, πανταχού παρούσα και καραδοκεί συνεχώς τον ερχομό των περιστάσεων χάρη στις οποίες μπορεί να εκδηλωθεί και ν’ αρπάξει μια προσδιορισμένη ύλη, εκδιώκοντας τις ...

 Έ χει λεχθεί πολλές φορές, πως δύο μεγάλοι φιλόσοφοι, που έζησαν περίπου την ίδια εποχή, χωρίς να έχουν καμία επαφή μεταξύ τους, ούτε και οι μεγάλοι πολιτισμοί μέσα στους οποίους έζησαν, ανέπτυξαν ένα φιλοσοφικό έργο που έχει αξιοσημείωτες ομοιότητες. Πρόκειται για τον Ηράκλειτο τον Εφέσιο και τον Λάο Τσε του κράτους του Τσού, που έζησαν αμφότεροι περί τον 6ο αιώνα π.Χ. (αν και για τον δεύτερο, σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι πιθανώς να έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ.).  Ηράκλειτος (πηγή: physics4u's) Στον πρώτο, αποδίδεται το έργο Περί Φύσεως, το οποίο διακρίνεται για την αινιγματική του φύση, την αποσπασματικότητα των αφορισμών και τον αποφθεγματικό του χαρακτήρα, στοιχεία ικανά για να τον χαρακτηρίσουν ως «σκοτεινό». Στον δεύτερο, αποδίδεται το έργο Τάο Τε Τσίνγκ, ένα έργο βαθιά μεταφυσικό και ποιητικό, το οποίο θεωρείται η βάση του Ταοϊσμού, βασικού φιλοσοφικού και θρησκευτικού ρεύματος στην Κίνα, που επηρέασε καθοριστικά τον πολιτισμό της.  Επιγραμματικά μπορούμε να αν...

El Greco, Άποψη του Τολέδο (1596-1600) Το 2012, κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο «Όσο κι αν δέρνει ο άνεμος». Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της Altogethernow, της δισκογραφικής εταιρείας που κυκλοφόρησε το δίσκο: Το «Όσο κι αν δέρνει ο άνεμος» είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο διαφορετικών κόσμων: δύο μουσικών από την Κρήτη με βαθιά γνώση της παράδοσης τους (Γιώργος Ξυλούρης, Γιάγκος Χαιρέτης) και δυο μουσικών της εναλλακτικής πειραματικής και ροκ μουσικής (Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης) [..] Υπάρχουν όμορφα τραγούδια μέσα στη συγκεκριμένη δουλειά που αποτελούν όντως μία εναλλακτική εκδοχή των παραδοσιακών μουσικών μοτίβων της κρητικής μουσικής την οποία οι συντελεστές προσέγγισαν με τον δέοντα σεβασμό. Από τα κομμάτια του δίσκου, υπάρχει ένα που ξεχωρίζει, όχι γιατί είναι ανώτερης αξίας από τα άλλα, αλλά γιατί το συνοδεύει μια ιστορία που πιθανόν είναι γνωστή σε αρκετούς. Μια ιστορία η οποία θέλει το συγκεκριμένο τραγούδι ταξιδεύει σε στόματα που άλλαξαν την ιστορία της παγκόσμιας...

  Οι «αστραπιαίες ιστορίες» ή «σύντομες ιστορίες» ή «μικρές ιστορίες» ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να μεταφράσει τον αγγλικό όρο flash fiction, είναι ιστορίες με τη μικρότερη δυνατή συντομία, οι οποίες όμως διατηρούν τα χαρακτηριστικά μιας ιστορίας, δηλαδή προσφέρουν έναν χαρακτήρα και ανάπτυξη πλοκής. Κάποιοι σχολιαστές τους σημειώνουν την μοναδικότητα των ιστοριών αυτών στο να κρύβουν ή να υπονοούν μία μεγαλύτερη ιστορία. Η έκτασή τους μετριέται σε λέξεις και ξεκινούν από ιστορίες των 1000 λέξεων, των 750, των 280, των 100, των 50 κ.α. Οι ρίζες τους χάνονται στις απαρχές της γραφής και οι μύθοι του Αισώπου μπορούν για παράδειγμα να ταξινομηθούν στην κατηγορία αυτή, όπως επίσης και οι ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα, γνωστές σε όλη την Μέση Ανατολή αλλά και τα κοάν του Ζεν στην Άπω Ανατολή. Ανάμεσα στους γνωστούς συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί με το είδος αυτό συγκαταλέγονται ο Τσέχωφ, ο Κάφκα, ο Μπόρχες, ο Κορτάζαρ, ο Κλαρκ, ο Μαχφούζ και άλλοι πολλοί.  Η πιο γνωστή σύντομη ιστορ...

 Από τα παρακάτω τρία σημειώματα, στα δύο πρώτα, μπορούμε, προφανώς, να διαπιστώσουμε ότι το δεύτερο είναι συνέχεια του πρώτου. Το πρώτο, γραμμένο το 1985, προφητεύει όλα όσα το δεύτερο προσπαθεί να κάνει πράξη από το 2005 και μετά. Για τη λογοτεχνία, μας ενδιαφέρει το τρίτο. Αν και γραμμένο στις αρχές του εικοστού αιώνα, δείχνει με τον πλέον ουσιώδη τρόπο, γιατί στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, της κοινωνίας της εντύπωσης και της οικονομίας της προσοχής, είναι πια πολύ δύσκολο, να γραφτεί καλή λογοτεχνία.  Σημείωμα 1  Τον Όργουελ τον φόβιζαν οι άνθρωποι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. Τον Χάξλεϊ τον φόβιζε το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο γιατί δεν θα βρισκόταν άνθρωπος πρόθυμος να το διαβάσει. Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση. Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας υπεπληροφορούσαν τόσο ώστε να καταντήσουμε πλάσματα παθητικά και εγωιστικά. Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα φυλασσόταν μυστική. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι ...

Το μηδέν (0), είναι ένα από τα λίγα σύμβολα τα οποία ξεσήκωσαν φιλοσοφικές διαμάχες γύρω από την ύπαρξή τους, Ο λόγος είναι προφανής: πως είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσεις ένα σύμβολο το οποίο συμβολίζει το «τίποτα», το «κενό», το «μη-υπάρχον»; Πολλοί λαοί και πολιτισμοί προβληματίστηκαν γύρω από την ύπαρξη ή μη του μηδενός και χρησιμοποίησαν διάφορα σύμβολα και λέξεις για να το αναπαραστήσουν, όπως το σύμβολο nfr των αρχαίων Αιγυπτίων, που μεταξύ των άλλων εννοιών του σήμαινε και «όμορφος», του κενού διαστήματος, της σφήνας ή του άγκιστρου των Βαβυλωνίων ή της λέξης nulla των Ρωμαίων, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν βέβαιοι, ούτε για την ύπαρξη, ούτε για την μη-υπαρξή του. Μέχρι το 130 μ.Χ. ο Πτολεμαίος, υπό την επίδραση του Ίππαρχου και των Βαβυλωνίων, χρησιμοποιούσε ένα σύμβολο για το μηδέν (ένα μικρό κύκλο με επιγράμμιση) μαζί με εξηνταδικό αριθμητικό σύστημα, χρησιμοποιώντας αλλιώς τους αλφαβητικούς ελληνικούς αριθμούς, Επειδή χρησιμοποιούνταν και μόνο του, όχι μόνο ως ψηφίο κράτησ...